- “Kurani është mjeti më madhështor në thirrjen e të tjerëve drejt fesë, dhe vargjet e tij janë çelësi më i madh i zemrave. Fjala e Allahut ndikon më shumë se çdo gjë tjetër në shpirtra. Për këtë arsye, armatosu me vargjet e tij, sepse s’ka gjë që ndikon më shumë se to.”
- Dijetari Salih El-Feuzan (Allahu e ruajttë) thotë: “Nëse e vërteta thuhet jo në vendin e duhur, jo në kohën e duhur dhe jo me metodën e duhur, ajo shkakton çrregullim.” (Ni’metu El-Emn, 34).
- Ibn Kajjimi (Allahu e mëshiroftë) shkruan: “Ka dallim të madh mes njeriut që është në gjumë ndërkohë që sytë e të tjerëve rrinë zgjuar duke u lutur për të dhe atij që është në gjumë ndërkohë që sytë e të tjerëve rrinë zgjuar duke u lutur kundër tij.” (Tarik El-Hixhratajn, 1/355).
- Imam Maliku (Allahu e mëshiroftë) thotë: “Më është përcjell se, kush nuk lakmon në jetën e kësaj bote dhe ruhet nga mëkatet, prej gojës së tij rrjedhin vetëm urtësi.” (Sijer A’lam En-Nubela’, 8/109).
- Një njeri i urtë tha: “Çuditem me atë që pikëllohet nga pakësimi i pasurisë, e nuk pikëllohet nga pakësimi i jetës së vet!” (Dhemm Ed-Dunja, ibn Ebi Ed-Dunja, 114).
- Imam El-Euza’ij (Allahu e mëshiroftë) thotë: “Shoku për shokun është sikur arni për rrobën; nëse ai (arni) nuk është i ngjashëm me të, e shëmton atë.” (Behxhetu El-Mexhalis, 150).
- Sufjan Eth-Theurij (Allahu e mëshiroftë) thotë: “Njeriu nuk e shijon ëmbëlsinë e besimit derisa t’i vijnë sprovat prej çdo anë.” (Tarih Bagdad, 1/545).
- Imam Uthejmini (Allahu e mëshiroftë) thotë: “Ne duhet të kujdesemi për përmirësimin e zemrës dhe për largimin e njollave prej saj, sepse nëse ajo është e mirë, i tërë trupi do të jetë i mirë.” (Sherh Takrib Et-Tedmurijje, 20).
- I Dërguari (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) thotë: “Agjërimi më i mirë pas Ramazanit është agjërimi i muajit të Allahut, Muharremit.” (Muslimi).
- I Dërguari (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) thotë: “Kujt Allahu i ka dhënë grua të devotshme, veçse i ka ndihmuar ta plotësojë gjysmën e fesë, andaj le ta ketë frikë Atë në gjysmën tjetër!” (Sahih Et-Tergib, 1916).
- Ibn Xheuzij (Allahu e mëshiroftë) thotë: “Ai që ka mus’haf, duhet të lexojë në të çdo ditë, qoftë edhe disa ajete, në mënyrë që të mos bëhet prej atyre që e braktisin Kuranin.” (El-Adab Esh-Sher’ijjeh).
- Si ta shlyesh përgojimin? Imam Uthejmini (Allahu e mëshiroftë): “Nëse shoku yt e di që e ke përgojuar, atëherë shko dhe kërkoji falje! E nëse jo, atëherë përgojimi shlyhet duke kërkuar falje për të dhe duke ia përmendur cilësitë e tij të mira nëpër ato ndeja ku e ke përgojuar, sepse veprat e mira i shlyejnë veprat e këqija.” (Likau-Babil-Meftuh, 30).
- Umer ibn Hattab (radijAllahu anhu) thotë: “Njeriut nuk i është dhënë diçka më e mirë, pas Islamit, sesa një vëlla i devotshëm besimtar.” (Kutu El-Kulub, 2/178).
- Bekr ibn Abdullah El-Muzenij (Allahu e mëshiroftë) thotë: “Vërtetë ju bëni shumë mëkate, andaj shpeshtojeni kërkimin e faljes prej Allahut, sepse kur njeriu gjen kërkim të faljes mes çdo dy rreshtave (në regjistrin e veprave, në Ditën e Kiametit), e gëzon një gjë e tillë.” (Et-Teube, ibn Ebi Ed-Dunja, 172).
- Shejh AbduRezzak El-Bedr (Allahu e ruajttë) thotë: “Nëpërmjet dijes fetare peshohen gjërat, dihet hallalli prej haramit, dallohen dispozitat fetare, dihet e vërteta prej të kotës dhe udhëzimi prej devijimit. Për këtë arsye, i Dërguari (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) çdo ditë pas namazit të sabahut thoshte: “O Allah! Të kërkoj dije të dobishme, risk hallall dhe vepër të mirë!” Ndërsa në një tjetër version të hadithit lexojmë: “Dhe vepër të pranuar“. (Përcjellë nga imam Ahmedi dhe të tjerë). Pra, ai filloi me dijen e dobishme, sepse nëpërmjet saj njeriu dallon mes riskut hallall e haram dhe mes veprës së mirë e të keqe. E nëse njeriu nuk ka dije të dobishme, si do të dallojë mes hallallit e haramit dhe mes të mirës e të keqes?” (al-badr.net).
- Çka është zilia? Imam Uthejmini (Allahu e mëshiroftë) thotë: “Shpjegimi i mirënjohur tek shumë dijetarë për zilinë është: zili do të thotë të dëshirosh largimin e begatisë së Allahut nga njeriu. Domethënë: kur Allahu e begaton dikë me dije, apo pasuri, apo pozitë, apo fëmijë, apo diçka tjetër, ti dëshiron që ajo begati t’i hiqet. Ndërsa, ibn Tejmije (Allahu e mëshiroftë) thotë se zilia është ta urresh begatinë që Allahu ia ka dhënë dikujt, edhe nëse nuk dëshiron që ajo t’i hiqet. Domethënë: kur ti e urren pse Allahu e ka begatuar dikë, atëherë ia ke zili.” (Lika El-Bab El-Meftuh, 2/165).
- Dijetari Salih El-Feuzan (Allahu e ruajttë) thotë: “Fjala e të Dërguarit (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem): “Nuk është besimtar” do të thotë: nuk është besimtar me besim të plotë. “Ai i cili ngopet, ndërkohë që fqinji i tij është i uritur.” Domethënë: ndërkohë që e di gjendjen e fqinjit të vet. Fqinji patjetër duhet ta ngopë fqinjin e vet, edhe nëse ai nuk është musliman; dhe kjo është prej bukurive të shumta të fesë Islame. Ai që e ka këtë veti – nuk i kushton rëndësi gjendjes së fqinjit se a ka për të ngrënë apo jo – atëherë kjo tregon për:
– ngurtësi të zemrës,
– koprraci të madhe,
– besim të dobët,
– paburrëri dhe
– karakter të ulët.” (Sherh Kitab El-Kebair, 603).
- Ibn Kajjimi (Allahu e mëshiroftë) shkruan: “I Dërguari (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) i tha shokut të vet Ebu Bekrit (radijAllahu anhu): “Mos u trishto, se Allahu është me ne!” Andaj, kjo tregon se s’ka trishtim me Allahun.” (Tarik El-Hixhratejn, 557).
- Vuhejb ibn Kejsan (Allahu e mëshiroftë) tregon: “Abdullah ibn Zubejri (radijAllahu anhu) ma dërgoi një letër ku më këshillonte: “Ithtarët e devotshmërisë kanë shenja me të cilat dallohen…
– durimi ndaj fatkeqësive,
– të kënaqurit me caktimin e Allahut,
– falënderimi i Tij për begatitë,
– nënshtrimi ndaj dispozitave të Kuranit.” (Hiljetu El-Evlija’, 1/336).
- Ibn Kajjimi (Allahu e mëshiroftë) shkruan: “Shpirtrat fisnik kënaqen vetëm me gjërat më të larta, më të vlefshme dhe me përfundimin më të lavdishëm. Ndërsa, shpirtrat e ulët sillen rreth gjërave të ulëta.” (El-Feuaid, 259).
Përktheu: hoxhë Petrit Perçuku.
