Dashuria e Allahut – Cilësi e Tij
Allahu thotë: “…por bëni të mira; Allahu me të vërtetë i do bamirësit.” Bekare 195.
Ihsani është niveli më i lartë i adhurimit dhe bindjes ndaj Allahut. Qëllimi është: Bërja e veprave në mënyrën më të përsosur. Kjo përfshin të gjitha veprat e njeriut: ato që bëhen në raport me Allahun dhe në raport me krijesat. Gjithashtu këtu përfshihen obligimet dhe të pëlqyerat.
Allahu na urdhëron këtu të bëjmë mirë (të sillemi mirë) sepse “Ai i do bamirësit”. Allahu tregon shpërblimin për bamirësin. Allahu e do bamirësinë dhe e do personin i cili bën bamirësi. Në këtë mënyrë na nxit të jemi bamirës në të gjitha veprat tona, si në raport me Allahun, por edhe në raportet me njerëzit.
Në këtë ajet pohohet dashuria e Allahut – el mehabe. Po ashtu në këtë ajet dhe në të tjera shohim se Allahu pohon për Veten e Tij se ka dashuri, pra i do disa prej njerëzve, disa prej veprave, disa prej moraleve etj. Kjo është dashuri e cila qëndron në Qenien e Allahut dhe ashtu siç i takon madhështisë së Tij (nuk është sikurse dashuria e krijesave). Ajo është prej Cilësive Veprore, me të cilat vepron Allahu sipas urtësisë dhe dëshirës së Tij. Allahu disa prej besimtarëve i do më shumë sesa disa të tjerë (p.sh.: bamirësit i do më shumë sesa ata që nuk janë bamirës). Ai i do disa gjëra dhe nuk i do disa të tjera, kjo në varësi të urtësisë së Tij.
Allahu është el Muhsin – Bamirësi, por edhe i do bamirësit.
***
Allahu thotë: “…pajtojini ata midis tyre, me drejtësi dhe paanësi, sepse Allahu i do ata që veprojnë me drejtësi.” Huxhurat 9.
Allahu urdhëron në këtë ajet që njeriu të jetë i drejtë së pari në raport me Allahun (si: të jetë falënderues për mirësitë që ia ka dhënë Allahu, të punojë me të vërtetën të cilën ia ka sqaruar Ai etj.) dhe gjithashtu në raport me njerëzit (të sillet me të tjerët siç dëshiron që të sillen ata me të, të jetë i drejtë ndaj fëmijëve në dhënien e dhuratave, të jetë i drejtë në trashëgimi, të mos e ngarkojë veten me më shumë adhurime të cilat nuk mund t’i përballojë etj.). Ky ajet na nxit t’i përmbahemi drejtësisë dhe na tregon se çfarë vlere të madhe ka ajo. Nëse ti je i drejtë, atëherë do të arrish dashurinë e Allahut. Nëse dëshiron të të dojë Allahu, bëhu i drejtë (në raport me Allahun dhe me krijesat). Nëse je i drejtë me ata që janë nën pushtetin (përgjegjësinë) tënde, kjo është prej veprave më të mira me të cilat afrohesh tek Allahu (qoftë nëse je udhëheqës i shtetit, apo i një kompanie, apo kryefamiljar etj.).
Prej Emrave të Allahut është el Muksit – I Drejti.
***
Allahu thotë: “Sa kohë që ata t’i përmbahen marrëveshjes – përmbajuni edhe ju, sepse Allahu i do ata që (i) frikësohen (Atij).” Teube 7.
Ky ajet nga ana tekstuale obligon besimtarët t’i përmbahen marrëveshjeve me jobesimtarët për aq sa i përmbahen ata. Nga ana kuptimore ajeti tregon se nëse ata (jobesimtarët) nuk i përmbahen asaj, atëherë as besimtarët nuk janë të detyruar t’i përmbahen. Nuk na lejohet t’i premë të tjerët në besën e dhënë.
Pse duhet t’i përmbahemi marrëveshjes? Sepse “Allahu i do ata që i frikësohen Atij”, pra për shkak të frikës që kemi ndaj Allahut i përmbahen marrëveshjes (nuk tradhtojmë).
Muttekuunë janë ata të cilët ndërmjet tyre dhe dënimit të Allahut kanë vendosur mburojë duke kryer urdhrat e Tij dhe duke u larguar prej ndalesave (devotshmëria përmbledh këto dy gjëra). Prej veprave të njerëzve të cilët i do Allahu, që janë muttekunë (kanë frikë Allahun), është përmbajtja ndaj marrëveshjeve me të tjerët.
Në këtë ajet pohohet Emri Allah, dhe prej tij kuptohet cilësia e Allahut që është uluhija, si dhe pohohet dashuria e Tij.
***
Allahu thotë: “Pa dyshim, Allahu i do ata që pendohen fort (për gjynahet) dhe ata që pastrohen.” Bekare 222.
Tewabuunë – janë ata që pendohen shumë tek Allahu, sa herë që veprojnë mëkate kthehen tek Ai me pendim. Besimtari të cilin e do Allahu është ai që sa herë ndodh të bëjë mëkat, atëherë ai e braktis atë dhe kthehet tek Allahu.
Ky ajet na bën të kuptojmë se nëse njeriu pendohet, edhe pse bën mëkate të shumta, Allahu e do atë. Njeriu është mëkatar i madh, ai vazhdimisht bën mëkate. Menjëherë pas mëkatit duhet të pendohet tek Allahu dhe Ai e do atë.
Allahu i do edhe ata që pastrohen. Qëllimi është pastrimi prej papastërtive fizike (si: marrin gusël, abdes, apo pastrojnë trupin, rrobat etj.).
Disa dijetarë thonë se pjesa “ata që pastrohen” përshin të dy llojet e pastërtisë: atë fizike dhe shpirtërore. Kurse, disa dijetarë thonë se pastërtia shpirtërore përfshihet te pjesa më lart: “i do ata që pendohen”, pra ata që pendohen shpirtërisht prej mëkateve.
Në ajet së pari përmenden ata që pendohen shpesh pastaj ata që pastrohen. Ibën Kajjimi thotë se qëllimi i kësaj është se Allahu së pari përmend shkakun e pastaj rezultatin. Pra, kur njeriu pastrohet shpirtërisht, kjo është shkak që të pastrohet edhe fizikisht.
Allahu pohon dashurinë si Cilësi të Tij. Ai i do disa prej robërve të Tij, veprave, cilësive etj. Kjo Cilësi duhet të pohohet siç i takon madhështisë së Tij.
***
Allahu thotë: “Thuaju (o Muhamed): “Nëse ju e doni Allahun, atëherë më ndiqni mua, që Allahu do t’ju dojë dhe t’jua falë gjynahet!” Ali Imran 31.
Selefi këtë ajet e ka quajtur “Ajeti i provimit”. Shumë njerëz pretendojnë se e duan Allahun. Edhe në kohën e Pejgamberit salAllahu alejhi ue selem kanë pretenduar kështu, andaj Allahu i ka sfiduar me këtë ajet. Nuk lejohet një muslimani t’i japë përparësi dikujt tjetër ndaj Pejgamberit salAllahu alejhi ue selem, duke vepruar me atë që nuk ka ardhur ai dhe duke futur në sheriat diçka që nuk është pjesë e tij. Sa më shumë që njeriu e pason Muhamedin salAllahu alejhi ue selem, aq më shumë do ta dojë Allahu atë.
Ajeti na jep shenjë dhe provë se kush janë ata që e kanë arritur dashurinë e Allahut. Dhe ata janë ata të cilët e kanë pasuar (shumë) Pejgamberin salAllahu alejhi ue selem.
Edhe në këtë ajet pohohet dashuria e Allahut si Cilësi e Tij.
***
Allahu thotë: “O besimtarë! Nëse ndokush prej jush braktis besimin e vet, dijeni se Allahu do të sjellë njerëz, që i do dhe që e duan…” Maide 54.
Ride është kur bën mohim pas Islamit (del prej fesë). Kjo bëhet përmes gjuhës (thotë ndonjë fjalë që e nxjerr nga feja), ose përmes besimit (beson me zemër diçka të kotë e cila është në kundërshtim me fenë), ose përmes dyshimit (për fenë), ose përmes veprimit (vepron një vepër kufri). Çdokush duhet të dijë se nëse e braktis fenë (nuk e ndihmon, nuk vepron me të, nuk e ngritë atë), atëherë Allahu do të sjellë të tjerë më të mirë sesa ai, që ndjekin rrugën e drejtë, që i do dhe e duan.
Ajeti na paralajmëron të mos tregohemi të pabindur ndaj Allahut, ngase si jobesimtari edhe mëkatari dëmtojnë vetët e tyre (me atë që veprojnë), e Allahun nuk mund ta dëmtojnë, Ai është i vetëmjaftueshëm. Ajeti gjithashtu tregon për Fuqinë e madhe të Allahut (Ai ka fuqi t’i zëvendësojë njerëzit me të tjerë, krijon shkaqe që të vijnë të tjerë të cilët e ndihmojnë fenë e Allahut).
Më tej ajeti (siç vazhdon) na tregon se ata që e meritojnë këtë Dashuri të Allahut kanë këto katër cilësi: “…të përulur me besimtarët dhe të ashpër me femohuesit; që luft.ojnë në rrugën e Allahut dhe nuk i tremben qortimit të asnjë qortuesi.”
Ky ajet tregon se është obligim që njeriu ta veçojë vetëm Allahun me dashurinë e adhurimit. Dashuria ndaj Allahut është origjina e fesë Islame. Sa më shumë që e plotëson atë, aq më shumë të plotësohet feja. Ibën Rexhebi rahimehullah ka thënë: “Adhurimi ndërtohet në tri baza: Frika, shpresa dhe dashuria ndaj Allahut. Secila është obligim (farz), i prerë, ato duhet të bëhen bashkë gjatë adhurimit ndaj Allahut.”
***
Allahu thotë: “Vërtet, Allahu i do ata që luft.ojnë në rrugën e Tij, të radhitur si të ishin një ndërtesë solide.” Saff 4.
Allahu i do ata që luft.ojnë në rrugën e Tij, të radhitur në saf. Disa dijetarë thonë se këtu (në këtë kuptim) hyn edhe namazi (është imami që udhëheq dhe pasuesit e tij). Rreshti në namaz është i ngjashëm me rreshtin në lu.ftë.
Këtu nuk është fjala vetëm për luf.tën konkrete (kur të kërkohet), por edhe luf.ta për fenë e Allahut me dije, me argumente etj.
Ajeti pohon Dashurinë e Allahut si Cilësi të Tij.
***
وَهُوَ ٱلْغَفُورُ ٱلْوَدُودُ
Allahu thotë: “Ai është Falësi i madh, i Dashuri” Buruxh 14.
El Gafuur është ai i Cili ua mbulon mëkatet robërve të Tij dhe ua fal ato. Ky emër tregon për hiperbolizim, pra Allahu ka shumë magfiret ndaj krijesave të Tij (d.m.th. ua mbulon mëkatet, pastaj ua fal/shlyen mëkatet dhe gjurmët e tyre dhe i mbron nga pasojat e atyre mëkateve). Çdokush që pendohet sinqerisht, atij Allahu ia mbulon mëkatin dhe pastaj ia fal.
El wud është dashuria e pastër. El Weduud d.m.th.: Allahu i do robërit e Tij e pastaj u jep prej mirësive të Tij dhe ua fal mëkatet atyre që pendohen, qëllimi është se i do shumë ata që i binden dhe e adhurojnë Atë, i do ata dhe i shpërblen, i ndihmon, u jep, i përkrah etj. Gjithashtu el Weduud d.m.th. Allahun e duan robërit e Tij. Ky emër pra përfshin këto dy kuptime.
Allahu i ka bërë bashkë këta dy emra ngase Ai e do robin e Tij pasi t’ia falë mëkatin (kur kthehet e pendohet tek Ai).
Hoxhë Lulzim Perçuku – Transkriptim – Akide Uasitije.
