Abdul Muttalibi para se të vdiste e porositi djalin e tij, Ebu Talibin që të kujdesej për nipin e tij, Pejgamberin (salAllahu alejhi ue selam). Abdullahu me Ebu Talibin ishin vëllezër të një nëne e babe, pra nëna e tyre ishte Fatime bint Amr ibn Aidh.
Ebu Talibi e ndërmori këtë mision ashtu siç është më së miri. Ai e futi Pejgamberin (salAllahu alejhi ue selam) brenda shtëpisë dhe u kujdes për të më mirë sesa për fëmijët e tij.
Kur Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) ishte 12 vjeç, shkoi me axhën e tij Ebu Talibin në një karvan tregtie në drejtim të Shamit.
Në qytetin Busra, në vendet e Shamit, jetonte një murg me emrin Behira. Ai kishte dije lidhur me librat që ishin shpallur më herët. Duhet të dimë se në Teurat e Inxhil përmendeshin në mënyrë të detajuar cilësitë e Pejgamberit (salAllahu alejhi ue selam), popullit të cilit ai i përkiste dhe vendi nga do të dilte.
Kur karvani mbërriti në Busra, murgu Behira pasi e pa Pejgamberin (salAllahu alejhi ue selam) tha: “Ky është zotëria i botëve! Allahu do ta dërgojë si mëshirë për botën.” Pra ai menjëherë e njohu posa e pa atë dhe disa mrekulli që i ndodhën atij. Me këtë ai e diti se ky ishte Profeti që pritej të vinte dhe paraprakisht e dinte se dita e daljes së Profetit nga arabët ishte afruar.
Kur Ebu Talibi e dëgjoi këtë, pas përfundimit të tregtisë së tij menjëherë u kthye në Mekë. Ai u frikësua për nipin e tij se mos i ndodh ndonjë e keqe nga hebrenjtë. Ndërkohë që vetëm iu shtuar dashuria e përkushtimi për nipin e tij (salAllahu alejhi ue selam).
Ebu Talibi ishte person i varfër që nuk kishte shumë pasuri. Pas kthimit nga ky udhëtim tregtie Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) filloi ta kërkonte vet rrëskun. Qysh i vogël ai u angazhua me ruajtjen e deleve, siç na ka treguar vet (salAllahu alejhi ue selam) se i ka ruajtur delet për disa prej banorëve të Mekës në kompensim të disa të hollave. Këtu e kemi shembullin më të lartë se si njeriu nuk duhet të dorëzohet, mirëpo duhet të përpiqet e të lodhet në kërkimin e rriskut, ashtu siç bëri Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam).
Kur Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) ishte 15 vjeç ndodhi lufta e njohur me emrin Harbul Fixhar. U quajt kështu, sepse kjo luftë ndodhi në muajin e shenjtë, në të cilën Allahu (subhanehu we t’e ala) e kishte ndaluar luftën. Kjo luftë ndodhi mes fisit Kurejsh e aleatit të saj fisi Kinan në njërën anë dhe mes fisit Kajs e aleatëve të saj në anën tjetër. Udhëheqësi i fisit Kurejsh dhe Kinane ishte Harb ibn Umejjeh. Në luftë fillimisht fitorja ishte më afër fisit Kajs e aleatëve të saj, mirëpo gjatë mesditës fisi Kurejsh me aleatët e saj e fituan luftën. Në këtë luftë ka marrë pjesë Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam), ku përmendet se i përgatiste shigjetat për luftërat.
Menjëherë pas kësaj lufte në muajin tjetër të shenjtë, Dhulkade ndodhi ngjarja e njohur me emrin Hilful Fudul.
Fiset e kurejshëve: Benu Hashim, Benu El-Muttalib, Esed ibn Abdul Uzza, Zuhra ibn Kilab dhe Tejm ibn Murra u tubuan në shtëpinë e Abdullah ibn Xhudan Ettejmij për shkak të moshës dhe pozitës që kishte në fisin Kurejsh. Aty ata arritën një vendim që për çdo njeri, qoftë banor i Mekës apo i huaj, të cilit i është bërë padrejtësi do ta ndihmonin e përkrahnin, dhe do t’ia kthejnë të drejtën e cila i është cenuar. Në këtë vendim ka marrë pjesë edhe Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) që ishte 20 vjeç.
Pastaj ndodhi martesa e Pejgamberit (salAllahu alejhi ue selam) me Hadixhen (radijAllahu anhu).
Hadixhja, vajza e Huvejlidit (radijAllahu anha) ka qenë një grua fisnike, shumë e mençur, më e nderuara dhe më e pasura nga fisi Kurejsh. Andaj shumë prej burrave të fisit Kurejsh dëshironin të martoheshin të.
Hadixhja (radijAllahu anha) angazhonte njerëz që të tregtonin për të. Kur i arriti lajmi për vërtetësinë, besnikërinë dhe moralin e lartë të Pejgamberit (salAllahu alejhi ue selam) i kërkoi atij që të tregtonte me një pjesë të pasurisë së saj në tokën e Shamit. Ajo i premtoi se do t’i jepte shpërblim shumë të madh. Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) doli në këtë tregti, për Hadixhen (radijAllahu anha), së bashku me shërbëtorin e saj, Mejseren.
Pas kthimit të Hadixhës (radijAllahu anha) i treguan për besnikërinë e Pejgamberit (salAllahu alejhi ue selam), po ashtu ajo e pa bereqetin e madh në pasurinë e saj që nuk e kishte pasur më herët. Prandaj ajo dëshiroi të martohej me Pejgamberin (salAllahu alejhi ue selam) dhe ia shfaqi veten atij për martesë. Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) e pranoi një gjë të tillë dhe kështu ndodhi kjo martesë e bekuar. Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) atë kohë ishte 25 vjeç, ndërsa Hadixhja (radijAllahu anha) 40 vjeçe.
Fëmijët e Pejgamberit (salAllahu alejhi ue selam) që pati me Hadixhen (radijAllahu anha) janë: Kasimi, Zejnebja, Rukajje, Ummu Kulthum, Fatimja dhe Abdullahu (radijAllahu anhum).
Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) mori pjesë, së bashku me fisin Kurejsh, në rindërtimin e Qabes kur ishte 35 vjeç.
Kurejshët patën mospajtime se kush do ta vendoste Gurin e Zi në vendin e vet. Pastaj ranë dakord se ai i cili do ta bëjë atë të jetë pikërisht Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam).
Allahu (subhanehu we t’a ala) e ka ruajtur Pejgamberin e Tij nga njollat dhe gjërat e këqija të injorancës/xhahilijetit. Kështu që Pejgamberi (salAllahu alejhi ue selam) kurrë nuk i ka bërë sexhde (nuk e ka adhuruar) ndonjë idhulli, kurrë nuk ka pirë alkool, kurrë nuk e ka bërë ndonjë punë të ndytë e të pa moralshme. Përkundrazi ai (salAllahu alejhi ue selam) ishte i njohur me vërtetësi, besnikëri, që i mbante lidhjet farefisnore, me një fjalë: ai ishte i njohur me çdo moral të mirë, të lartë dhe fisnik.
Hoxhë Petrit Perçuku – Transkriptim.
