Ramazani – Thënie të ndryshme
Hoxhë Gazmend Mehmeti
Ramazani është një mundësi e artë. Agjërimi të bën njeri më të mirë, më të devotshëm. E devotshmëria siç përkufizohet nga dijetarët është bërja e veprave të mira duke e ditur se ato janë vepra të mira dhe duke shpresuar në shpërblimin e Allahut si dhe largimi nga mëkatet duke e ditur se ato janë mëkate dhe duke pasur frikë dënimin e Allahut për to. Pejgamberi salAllahu alejhi ue selem kur ka folur për rëndësinë e agjërimit ka thënë: “Agjërimi është mburojë”, është mburojë nga zjarri i xhehenemit dhe është mburojë në këtë dunja nga mëkatet e çdo gjë e lig.
⁕
Kur sahabët dhe dijetarët kanë treguar për rolin e agjërimit, kanë thënë se: kur njeriu agjëron nuk duhet të privohet vetëm nga ushqimi e pija dhe marrëdhëniet intime, porse kur agjëron duhet të agjërojë edhe syri i tij, veshi i tij, gjuha e tij, nga mëkatet, duhet të braktisë shqetësimin që mund t’ua shkaktojë punëtorëve apo fqinjëve, të ketë qetësi, të reflektojë pozitivisht, të dallojë dita e agjërimit të tij prej ditës kur nuk është agjërueshëm.
⁕
Njeriu rreth kësaj vepre të mirë- agjërimit, është mirë të dijë se si përsoset, por edhe se çfarë e zbehë atë e çfarë e prish. Pejgamberi salAllahu alejhi ue selem ka thënë: “Ka mundësi që agjëruesi të mos përfitojë asgjë nga agjërimi i tij përveç urisë dhe etjes dhe ka mundësi që një njeri të falet natën e të mos përfitojë veçse lodhje e pagjumësi.”
⁕
Ka gjëra (konkrete) të cilat në mënyrë direkte e prishin agjërimin, si: ngrënia, pirja, marrëdhënia intime, vjellja e qëllimshme e për të cilat ka pajtueshmëri te dijetarët se e prishin agjërimin. Mirëpo, krahas tyre, janë dhe disa gjëra abstrakte, mëkate, të cilat e zbehin dhe ia humbasin efektin agjërimit, siç janë: mëkatet e shikimit, dëgjimit, të folurit dhe gjymtyrëve të tjera në përgjithësi, p.sh.: gënjeshtra, përgojimi, bartja e fjalëve, përleshja me të tjerët, fjalët e ndyra etj. Pejgamberi salAllahu alejhi ue selem ka thënë: “Kur është ditë e agjërimit te ndokush prej jush, të mos flasë fjalë të ndyta e të mos bërtasë. Nëse e fyen apo e ofendon dikush le të thotë “Unë jam agjërueshëm!” Qoftë nëse e thotë me vete duke ia kujtuar vetes që të mos ulet në nivelin e tjetrit, edhe nëse tjetri e provokon, apo e nxitë, mirëpo t’ia përkujtojë vetes se është agjërueshëm dhe nuk më takon të veprojë ashtu (kjo vlen tërë jetën e sidomos në ditët e agjërimit), apo qoftë nëse ia thotë hapur tjetrit duke ia kujtuar se nuk po ta kthej njëjtë ngaqë nuk kam mundësi apo se nuk e meriton apo se nuk kam argumente, mirëpo po i iku polemikës me ty, ballafaqimit me ty, ngase jam agjërueshëm dhe agjërimi më pengon, më bën më të mirë, më fisnikëron, që të mos bie në nivelin tënd.
⁕
Mendimi më i saktë është se agjërimi i rrethuar me mëkate, qoftë të gjuhës apo të gjymtyrëve të tjera, nuk zhvlerësohet, por zbehet, dhe se agjëruesi ka rrezikuar (për veten e tij) shpërblimin të cilin Allahu ka përgatitur për agjëruesit. Shpërblimi që ka mundësi të arrijë prej agjërimit nuk i reziston mëkateve dhe peshës së tyre, që njeriu i bën gjatë agjërimit. Në hadith kudsij tregohet se Allahu ka thënë: “Të gjitha veprat e birit të Ademit janë për të përveç agjërimit. Ai është për Mua dhe Unë shpërblej për të.” Një prej komentimeve se pse agjërimi është i veçantë thotë se për shumicën e veprave të mira sillen prej 10 deri 700 shpërblime, përveç agjërimit të cilin Allahu e ka marrë përsipër dhe nuk ka treguar se çfarë shpërblimi ka përgatitur për të.
Mirëpo, kuptohet se Bujari, Allahu, kur merr diçka përsipër për të shpërblyer atëherë ai shpërblim nuk është i vogël.
⁕
Agjërimi ka mundësi të jetë shkallë-shkallë, p.sh.:
-agjërimi i atyre të cilët largohen vetëm nga ushqimi e pirja dhe marrëdhëniet intime,
-agjërimi i atyre që mundohen ta ruajnë atë me ruajtjen e gjuhës, shikimit, dëgjimit, veprimit (keq) me duar, këmbë etj., duke e mos përkryer me mëkate dhe duke mos u ngarkuar me padrejtësi ndaj të tjerëve,
-agjërimi i atyre që (përveç që plotësojnë dy shkallët e para) përkushtohen në agjërim, që vetmohen me Allahun, që largohen nga bukuritë e kënaqësitë e kësaj bote, që orientohen vetëm tek kënaqësia e Allahut.
⁕
Ramazani- Muaji i Kuranit
Këtë madhështi e vlerë, Ramazani e ka pikërisht nga shpallja e Kuranit dhe Nata e Kadrit, “Muaji i Ramazanit është ai, në të cilin ka zbritur Kurani…” Bekare 185. Dhe: “Ne e kemi zbritur (Kuranin) në Natën e Kadrit.” Kadr 1.
Madhështia e Ramazanit është për shkak të Kuranit. Kurani dhe Ramazani nuk ndahen. Namazi i taravive është legjitimuar për t’u lexuar Kurani.
Agjërimi e Kurani e kanë një qëllim: “…që të bëheni të devotshëm.”
Agjërimi dhe Kurani do të bashkohen (si në këtë dunja) edhe në ahiret për të ndërmjetësuar për njeriun.
⁕
Nëse njeriu do të përfitojë prej Kuranit (mësimeve të tij) duhet të agjërojë, ngase kur largohet prej ushqimit, pirjes dhe gjërave të ndryshme që ja marrin kohën, atëherë mendja e tij është më e kthjellët dhe zemra e tij është më e qetë që ta lexojë Kuranin e të përfitojë prej mësimeve të tij. Jo rastësisht selefi, kur ka ardhur Ramazani, i janë përkushtuar Kuranit.
⁕
Agjërimi duhet shoqërohet me devotshmëri dhe të rezultojë me devotshmëri. Nuk ka vend për mëkate në agjërim. Në agjërim veprat e mira shumëfishohen. Agjërimi është një shans për faljen e mëkateve, “Kush agjëron Ramazanin me besim dhe shpresë (në shpërblimin e Allahut), Allahu ia fal mëkatet.” Është shans për kthim tek Allahu, për pendim, për falje të mëkateve. E çfarë urtësie është që në vend se njeriu ta shfrytëzojë këtë shans për përmirësim, për pendim e për falje të mëkateve, të ngarkohet me mëkate të reja (që i bën gjatë agjërimit)?!
⁕
Ramazani luan rol pozitiv në jetën e besimtarit, e bën të ndihet më mirë, bën t’i ripërtërihet besimi dhe t’i pastrohet shpirti, për të vazhduar më tutje.
⁕
Nuk është madhërim ndaj Ramazanit kur njeriu mezi pret të vijë iftari, sikur është ngarkuar me ngarkesë të padurueshme për të dhe do që ta heqë prej supeve të tij. Apo, mezi pret të vijë Bajrami e të përshëndetet me Ramazanin.
⁕
Nëse njeriu do të përfitojë prej Kuranit (mësimeve të tij) duhet të agjërojë, ngase kur largohet prej ushqimit, pirjes dhe gjërave të ndryshme që ja marrin kohën, atëherë mendja e tij është më e kthjellët dhe zemra e tij është më e qetë që ta lexojë Kuranin e të përfitojë prej mësimeve të tij.
⁕
Nuk është madhërim ndaj agjërimit kur njeriu e përlyen atë me mëkate. Çfarë madhërimi i bën Allahut kur në njërën anë për hir të Tij largohet prej ushqimit e pirjes ndërsa në anën tjetër vepron mëkate të cilat e dobësojnë efektin e atij agjërimi?!
⁕
Madhërimi ndaj Allahu dhe ndaj agjërimit bëhet kur mundohemi të shtojmë veprat e mira, të bëhemi më të devotshëm e më solidarë. Jo vetëm në ditët e para, por me kalimin e kohës duke iu afruar fundit (se kjo është si maratonë) të shtojmë vullnetin e energjinë, që ta përfundojmë ashtu siç është më së miri, ngase në dhjetënetëshin e fundit është një natë e cila është më e mirë se 1000 muaj, dhe ai që e gjallëron atë me adhurime është sikur ta ketë kaluar tërë jetën e tij në adhurim.
Transkriptim.
